بافت قدیم _ مرمّت بادگیر

" این بادگیرِ بر باد نرفته "

روستای تاریخی کهنه از توابع بخش اوز در شهرستان لار یکی از زیبا ترین روستاهای جنوب است. این روستا دارای بافتی جذاب با معماری سنتی گِلی جنوب می باشد. سازه هایی در این بافت وجود دارد که بر اساس نوع اقلیم و وضعیت جغرافیایی منطقه تعبیه شده است . یکی از شگفت انگیزترین سازه ها بادگیر می باشد . در این بافت بطور متوسط بر بام هر خانه بادگیری وجود داشته است. 

بادگیر میراث معماری آباء و اجدادمان می باشد. در بافت تاریخی روستای کهنه بادگیرها از مهم ترین و ساده ترین روش های تهویه طبیعی و خنک کننده اتاق های خانه ها در مقابل گرما و تش باد جنوب بوده  است که بر حسب سرعت و جهت بادهای تابستانی طراحی و اجرا شده‌اند. بنّاهای محلی بادگیرها را طوری می ساختند که باد پس از برخورد با سطوح بالایی به دهانه های دو یا چهارگانه  هدایت می‌شد که با ورود باد به داخل دهانه ها، فضای داخلی اتاق را خنک و تهویه می‌کرد.

متاسفانه بر اثر سهل انگاری های غالبا جزئی، بادگیرهای بافت قدیم یکی پس از دیگری بر باد رفتند و نابود شدند و فقط یکی دو نمونه از این سازه ها باقی مانده است. 

پس از تشکیل کارگروه بازسازی و مرمّت بافت قدیم زیر نظر شورای اسلامی و دهیاری روستای کهنه، پس از جلسات متعدد نگهداری از باقیمانده ی این بافت در دستور کار و اولویت قرار گرفت. 

این بادگیر که یکی از بزرگترین بادگیرهای این روستا به شمار میرفته، متعلق به منزل شخصی مرحوم محمدحسین صالحی می باشد که با مشورت و حمایت های مالی فرزندان و ورّاث، از چند ماه قبل کار مرمّت آن زیر نظر  کارگروه بازسازی و مرمّت بافت قدیم آغاز گردید. اکنون این بادگیر به صورت کامل و به شکل اولیه بازسازی و در میان ساختمان های باقیمانده قد ابرافراشته و مطمئنا می تواند یکی از جاذبه های نجات یافته باشد. 

کارگروه بازسازی و مرمّت بافت قدیم انتظار دارد با همیاری علاقمندان، خـیّــرین و کارشناسان بومی و غیر بومی بتواند در آینده ای نزدیک این بافت را تبدیل به یکی از جاذبه های گردشگری استان های جنوبی ایران نماید.