پاکبانان روستاهایمان را در یابیم

عیسی رحیمی : مشاغل پول سازی همچون تجارت ‌و حرفه های درآمد زائی چون جواهر سازی یا قطعه سازان و تحصیل کردن برای رسیدن به دکتری، مهندسی، برنامه نویسی کامپیوتر، کسبه، دانش آموز، دانشجو، پرستاری ،پیشه وری و هر آنچه انسان را می بینی و حتی زیستن در دربار و گشتن چون سلاطین همه سلامتی و سلامت جسم ادمی و زیبایی به محل سکونت شان بر می گردد به دستان پر تلاش و کمرهای قویی که برای جمع کردن پس مانده های صاحبان قدرتهای بالا خم می شود.!

ولی برای یک بار هم که شده توانستیم از دید انصاف به این انسان های شریف نگاه کنیم؟ شریف انسانهایی که جارو کش خیابانها و جلو در خانه ما هستن از چه دیدی به آنها می نگریم؟

وجدان کاری اینگونه انسانها در مقایسه با سایر مشاغل قابل مقایسه نیست و این پاکی و صداقت در کار بر هیج کس پوشیده نمانده.

ریسکی که انها در زندگی خود می کنند برابر با ارقام و اعداد مزد و معاش شان نیست .

خطر بیماریها و از کار افتادگی زود هنگام بخش کوچکی از دغدعه های ذهنی انهاست اما ما به عنوان سود بران این بازی خطرناک چقدر در عهد و پیمانی مستقیم و مسئولیت پذیری مان در عرصه اجتماعی قابل قیاس با کار آنهاست.؟

معمولا در زد و بندهای کلان شهرها کمتر کسی به مقوله نگاه منصفی دارد چون اداره شهرها بعهده یک ارگانی شهری بعنوان شهرداری است که خود مثنوی ۷۰ من است و در پس قراردادها با شرکتها انصاف جایی از مروت و انصاف و حق بجای نگذاشته اما ایا در محل سکونت ما که هم محیط را می شناسیم و هم پاکبان ایا جایز است مادیات را بر انصاف و وجدان و کار و مطالب یاد شده بالا ترجیح داده و این پاک انسانها را که پاکبان محیط و محل زندگی امان هستند را فراموش کنیم؟

بیایم آنها را نه تنها از خود دور نکنیم بلکه برای بهتر زیستن انها و دوری از دغدغه معیشت دست همت بالا زده و گره گشای زندگی آنها شویم برای این کار فقط کافیست بگوییم هستیم همچون گذشته که در تمام امورات زندگی همشهریان کم نگذاشته و همیشه یار و یاور همدیگر بوده این بار هم در این مسابقه گوی سبقت را از همدیگر ربوده تا محیطی سالم و انسانی دلگرم به زندگی را از دست ندهیم به امید چنین روزی …

با برنامه ریزی دراز مدت و نگاه به افق روشن آینده برای پس مانده ها فکر اساسی کنیم اگر قابل تفکیک هستن یا تجزیه یا انهدام برای هر کدام برنامه ای خاص داشته تا در راستای بهتر زیستن و به سلامت کنار آمدن با این مقوله جدا ناشدنی از زندگی که بخش بزرگی از دغدغه های ماست بخوبی کنار بیایم به امید چنین روزی.