پایگاه اطلاع رسانی مربوطی

✍️میثم آقاملائی /عضو هیئت مدیره انجمن تالاسمی لارستان:امروز ۳۰ مهر ۱۴۰۱ و هنوز مهمترین دغدغه فرد تالاسمی این است که زنده بماند! زندگی را فراموش کرده و سخت اندر تکاپوی پیمودن هفت خان تالاسمی است.با اوضاع دارویی که الان داریم به‌شدت مشغول به دروغ گفتنیم که همه چیز درست می‌شود و اندکی صبر و سحری که ما می‌دانیم نزدیک نیست.دروغش دهانمان را پر کرده و به خیال خودمان دل رفیقمان را خوش می‌کنیم به غوره‌ای که حلوا نخواهد شد.درمانگاه بیماران تالاسمی شادروان بانو معصومه‌ی راستی لارستان را که دیده اید؟ مکانش را که می‌دانید کجاست؟ آری درست است همان درمانگاهی که توسط حاج محمد باقر راستی و به یاد دُخت گرامش بانو معصومه‌ی راستی درب آن به سوی خیابان معلم یک، ۱۲متری پشت انتقال خون باز می‌گردد و به واسطه‌ی تدبیر بانیان خیر و سازندگانش حیاط مشترکی با سازمان انتقال خون لارستان دارد؛ همین مکانی که از قِبَلِ وجودش اوضاع آشفته‌ی سال‌های نه چندان دور بیماران تالاسمی سر و سامانی گرفت و به واسطه وجود این درمانگاه، لارستان ایران به شیوه درمانگاه‌های درمانگر بیماران تالاسمی در اروپا تبدیل شد و دومین شهر پس از تهران بود که برای داشتن درمانگاهی با این شیوه‌ی خاص که با وجود دور بودن از محیط بیمارستان (مستقل) مجهز به آخرین متدهای درمان بیماران تالاسمی است.البته خداوند را شکر که خوبی و مثمر ثمر بودن این نوع جدا بودن درمانگاه از بیمارستان در این اپیدمی کرونا کارکرد خویش را به شدت نشان داد و باعث زیان حداقلی بیماران تالاسمی و عملا مصونیت این بیماران از اپیدمی کرونا گردید.نکته در خور توجه این است که بدانیم از میان کودکان دیروز این درمانگاه تالاسمی سه دانشجوی دکترا در رشته‌های زیست‌شناسی، شیمی، حقوق، دو استاد دانشگ, ...ادامه مطلب