«به دادِ دوّمین دبستان قدیمی روستای کهنه برسیم»

«از آموزشگاه ابتدایی شهید جعفریان کهنه چه خبر؟»

دیشب، پنجم شهریور ماه، ساعت ۲۱، به دعوت مدیر و مربیان آموزشگاه شهید جعفریان، نشستی با حضور امام جمعه، دهیار، اعضای شورای اسلامی، معتمدین و جمعی از آقایان و بانوان از فعالین اجتماعی روستای کهنه و همچنین با حضور عیسی رحیمی فعال اجتماعی مشترک بین دو روستا و اصحاب رسانه محلی برگزار گردید.

حاضرین ابتدا با بازدید میدانی از محوطه این مدرسه از نزدیک با مشکلات این مدرسه آشنا شدند. یونس احمدی، مدیر دبستان شهید جعفریان جلسه را با خوش آمدگویی و تشکر از حضار آغاز نمود. ایشان مشکلات آموزشگاه را به ترتیب اهمیت مطرح و از شرکت کنندگان دعوت به بحث و تبادل نظر نمود.

شیخ علی وطن امام جمعه کهنه عنوان نمود از حضورم در این نشست ابتدا، با دیدن مشکلات مدرسه، دچار نوعی افسردگی و سپس خوشحال شدم. ایشان مناسب نبودن فضای آموزشی برای فرزندان و مربیان، قطعاً روند آموزش و یادگیری را مشکل خواهد ساخت و بودن در چنین فضای آموزشی برای معلمان و دانش آموزان سخت و طاقت فرسا خواهد گذشت اما خوشحالم از حضور در جمعی که دغدغه آنها رفع نگرانی ها و کمبودها از آموزشگاهی است که خانه دوّم فرزندان ما می باشد.

از دور که به این آموزشگاه نگاه می کنی، در نگاه اول مدرسه ای نو سازی که با اقتدار قد کشیده است، به نظر می آید. اما پا که به حیاط مدرسه و کلاس های درس که بگذاری، کمبودها و مشکلات این دبستان از در و دیوار آن به وضوح دیده می شود، مشکلاتی که در فکر و خیال هیچ کس نمی گنجد.

مشکلاتی چون مناسب نبودن سطح دیوار داخلی کلاس ها، دیوار راهرو ها، کوچک بودن فضای آموزشی، نبودن فضای سبز، خطر سقوط دانش آموزان به داخل گودالی در ضلع جنوبی مدرسه، نداشتن یک آزمایشگاه جهت انجام آزمایش، نامناسب بودن راهرو دستشویی عمومی دانش آموزان.

شاید اکثریت مخاطبین این گزارش به محیط مدرسه تشریف نبرده و گاهاً از مشکلات مدرسه چیزهایی شنیده باشند.

آجرنمای منسوخ شده در فضای داخل کلاس که امروزه این شیوه نماکاری حتی در بیرون ساختمان ها اصلاً کاربردی ندارد، باعث شده محیطی خسته کننده و بدون نور کافی بوجود آید. و این که چرا از این سبک معماری استفاده گردیده جای سوالی است که جوابش فقط با خراب نمودن و تغییر شکل آن طبق نظر مهندسان بنایی و معماری با سفید کاری، نقاشی، کنتکس، الوار یا کاغذ دیواری می شود این فضای بی روح و خسته کننده کلاس های آموزشی را ترمیم نمود.

از دیگر مشکلات مدرسه، کوچک بودن کلاس ها می باشد که مدیر مدرسه را وادار به تغییر کاربری نماز خانه به کلاس پایه اولی ها که تعداد آنها زیاد می باشد، نموده است.

راهرو جلوی دستشویی دانش آموزان، محل تجمع آب و ایجاد فضای نازیبا و غیر بهداشتی است.

پس از دیدن و شنیدن مشکلات آموزشگاه، راهکارهایی توسط حاضرین ارائه گردید.

برای کمبود فضای آموزشی، پس از تامین بودجه، از فضای خالی در ضلع غربی مدرسه ساخت دو کلاس استاندارد، می باشد.

گودال خطرناک در ضلع جنوبی مدرسه که خطر سقوط دانش آموزان در هنگام بازی را به دنبال دارد را می توان با پر کردن و فرش نمودن بر طرف نمود.

مهندس احمدی، رییس شورای اسلامی روستا قول همکاری جهت تغییر و نصب مجدد پنل های کولرها را داد و همچنین جهت استخدام یک خدمتگزار بومی برای این آموزشگاه قول همکاری و مساعدت جهت سال تحصیلی جدید را دادند.

مهندس حسین پور، دهیار روستای کهنه، در پایان گفت بنا بر مقررات قانونی، هیج بودجه ای از طرف دهیاری نمی توان به بخش آموزشی اختصاص داد زیرا دهیاری ها زیر نظر وزرات کشور و مراکز آموزشی زیر نظر وزارت آموزش و پرورش می باشند.

به پیشنهاد عیسی رحیمی، در صورت موافقت در نشست بعدی، یک انجمن مشترک جهت بررسی مشکلات مراکز آموزشی دو روستا متشکل از یک هیئت امنا از فعالین دو روستا، انجمن فرهنگی، تربیتی، نمایندگان خیر اندیشان دو روستا و خیر اندیشان تشکیل گردد تا توسط کارگروه ها، مبالغی برای کمک و رفع مشکلات تحصیلی دانش آموزشان، جمع آوری و زیر نظر کارشناسان آموزشی نیازها و مشکلات مراکز آموزشی دو روستا برطرف شود.

محمد اسماعیلی، از معتمدین و فعالین دو روستا، پیشنهاد داد که چندین مغازه از ساختمان مدرسه هایی که روی خیابان اصلی می باشد، احداث گردد تا مدارس درآمد پایدار داشته باشند و از این راه خرج مدارس شود. این پیشنهاد در جلسه بعدی به آن پرداخته می شود.

در پایان یک کلیپ از فعالیت های انجمن فرهنگی مدارس پخش شد که از دست اندر کاران اینگونه فعالیت‌ها تقدیر و تشکر می گردد.

با تشکر : عیسی رحیمی، اصحاب رسانه، شهریور/۱۴۰۲