ارزش داشته هایمان را بدانیم ( به قلم حمیرا کمال )

حمیرا کمال : محقق ونویسنده

پیام دانش : چندی پیش خبر مرمت و استحکام بخشی منزل رئیس عبدالله زرنگار واقع در لرد خون همه ی ما را به وجد آورد . خانه ای که از آخرین نمونه های معماری بومی منطقه ی جنوب محسوب می شود . قطعا این اقدام بسیار ارزشمند است چه اینکه موجب شده تا یک بنای تاریخی از خطر تخریب محفوظ و پایدار بماند. ...

و چه بناهایی که از ارزش تاریخی بر خوردار بودند و امروزه رد پای آنها را تنها می توان در آرشیو عکاسی ها یا یادگارهای شخصی جستجو کرد.

وقتی سخن از قلعه ، بازار ، برکه های قدیمی با کتیبه های سنگی و ... بمیان می آید، همگی کلمه افسوس را بر زبان می آوریم ، افسوس از اینکه داشتیم و اینک داشته هایمان در چند عکس که بجا مانده ، خلاصه شده .

با این توضیحات بر همه ی ماست که از آثار تاریخی و فرهنگی باقی مانده حفاظت و حمایت کنیم تا به هنگام شناساندن فرهنگ و هنر شهرمان به دیگران ، دستمان از آنچه داشتیم ، خالی نباشد.

وبلاگ مربوطی : ما در روستایمان ( کهنه ) این موراد بسیار داریم.بافت قدیم روستا یکی ار این داشته هاست که بر اثر بی توجهی بی ویرانه ای تبدیل شده و می شود.برج های اطراف روستا , حمام بافت قدیم روستا , کاروانسرای مربط و ... از این گونه داشته هاست که به آن توجه نمی شود.شاید در نگاه اول و با نگاه سطحی به اهمیت این آثار پی برده نشود ولی همین خرابه ها هویت تاریخی روستاست.روستایی که با دستان پینه بسته و در سالهای سخت روزگار که مردم حتی برای پرکردن شکمشان در مضیقه بوده اند , ولی دانه دانه خشتها و سنگهای این بناها را روی هم گذاشتند تا هویت زادگاهمان شکل گرفت.هم بر مسئولین روستاست هم تک تک مردم که در پاسداری از هویتمان کوشا باشیم.حداقل کاری که می شود کرد ثبت این آثار در فهرست آثار ملی ایران می باشد , کاری که در سال 1387 در خصوص مساجد شیخ ابی اسحاق و جامع قدیم کهنه انجام شد و در فهرست این آثار به ثبت رسید.پس قدر داشته هایمان را بدانیم.