معلولین روستایمان را دریابیم .

" معلولین روستایمان را دریابیم ."

"هم اکنون منتظر دست های سخاوتمند مااست"

معلولين در هر جامعه ای وجود دارند و جزيي از آن جامعه‌اند. آنان فرزندان، خواهران،‌ برادران ، پدر و مادر افراد جامعه‌اند كه دچار نقص جسماني يا ذهني شده‌اند. نگهداري و مواظبت از افراد معلول، وظيفه جامعه است اما وظيفه‌‌‌‌‌‌‌اي بس مشكل كه گاهي از عهده فرد عادي خارج است .

این جوان 28 ساله احمد جمشیدی فرزند مرحوم صالح عبدالرحیم می باشد . شاید اغلب ما از وجود چنین فرد معلولی در گوشه ای از زادگاه مان بی خبر باشیم . بله ، احمد اکنون بیست و هشت سال است که با معلولیت های ذهنی و فیزیکی دست و پنجه نرم می کند .

احــمــد توان حرکت را ندارد . کنترلی بر قضا و حاجت هایش را ندارد . غذا توسط مادرش به او خورانده می شود . با کمک صندلی چرخداری که اخیرا از خــیــرین روستا دریافت کرده جـابـجـا می شود . 

اخیرا دندان هایش یکی پس از دیگری دچار پوسیدگی شده اند و شب ها چنان بیقرار درد دندان هایش می شود که سرش را به زمین و دیوار می کوبد ، زخم های روی پیشانی و سرش نیز آشکار است .

احمد نمی تواند از درد های بی شمارش بگوید اما ما می دانیم که او نیاز به مراقبت های پزشکی بیشتری دارد . به گفته ی یکی از اعضای خانواده اش : " برای کشیدن دندان های پوسیده ی احمد باید در اتاق عمل بیهوش شود و با عمل جراحی، دندان هایش کشیده شوند تا از این دردهای هر شب رهایی یابد . "

 احـمـد نیازمند حمایت های مالی می باشد تا ببا همراهی اعضای خانواده اش به شیراز برده شود و از درد دندان هایش رهایی یابد . او هم اکنون چشم انتظار یاری ســبــز شما می باشد .